Διαβάζω σκωπτικά την απόδειξη λιανικής πώλησης, που μόλις μου έδωσαν στο ταμείο του σούπερ μάρκετ. Είδη «πρώτης ανάγκης» της σύγχρονης ελληνικής οικογένειας. Παρατηρώ τριγύρω τους αποχαυνωμένους συμπολίτες, που σπρώχνουν ανάμεσα στα ράφια τα καρότσια με τις προμήθειες. Διαμαρτύρονται ασταμάτητα για τους φόρους, για τις τιμές, για τις περικοπές στους μισθούς και τις συντάξεις. Νοσταλγούν την εποχή που ξεχείλιζαν οι τσάντες με τα ψώνια. Και γερνούν απόλεμοι και δίχως απογόνους.
Έξω από τις πόρτες της υπεραγοράς, οι παραληρούντες αναρχικοί κυριαρχούν στις ιδέες και τη κοινωνία, οι χριστιανοί φιλάνθρωποι καλωσορίζουν τους μουσουλμάνους μετανάστες και οι Μογγόλοι γείτονες διεκδικούν γη και ύδωρ. Η σκληρή πραγματικότητα περιγράφει αφεαυτή, τα αποτελέσματα του διαλυτικού συνδυασμού της τεχνητής ισότητας με τη μαζική δημοκρατία.
Επιπλέον, ως
συμβολική επικύρωση της διάχυτης αθλιότητας, σε λίγες ημέρες στους σημαιοστολισμένους
δρόμους των δήμων, δύσμοιρα παιδιά με νοητική υστέρηση, με ψυχικά και σωματικά
προβλήματα, θα οδηγήσουν την παρωδία παρέλασης των υπό διάλυση
σχολιαρόπαιδων. Η αρρώστια και η αδυναμία έχουν επιβάλλει ως κύρια επιδίωξη των
νεοελλήνων, αντί της συναρπαστικής υπεροχής την κατευναστική φιλευσπλαχνία.
Ντρέπομαι για λογαριασμό όλων μας καθώς πλησιάζει η ημέρα μνήμης των τιμημένων προγόνων κι αναρωτιέμαι για το σκοτεινό μέλλον. Υπάρχει άραγε ελπίδα γι’ αυτόν τον αποβλακωμένο λαό, που το εκπαιδευτικό σύστημα, το πολιτικό κατεστημένο και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, έχουν μεθοδικά αποπροσανατολίσει; Ανάβουν ακόμη σπίθες δόξας στα βάθη του συλλογικού ασυνείδητου της διαβρωμένης ψυχής μας; Θα επιστρέψουν μέσα μας οι πατριάρχες της φυλής, που «Λυώναν το σίδερο, μασούσανε τη γης»;
Ντρέπομαι για λογαριασμό όλων μας καθώς πλησιάζει η ημέρα μνήμης των τιμημένων προγόνων κι αναρωτιέμαι για το σκοτεινό μέλλον. Υπάρχει άραγε ελπίδα γι’ αυτόν τον αποβλακωμένο λαό, που το εκπαιδευτικό σύστημα, το πολιτικό κατεστημένο και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, έχουν μεθοδικά αποπροσανατολίσει; Ανάβουν ακόμη σπίθες δόξας στα βάθη του συλλογικού ασυνείδητου της διαβρωμένης ψυχής μας; Θα επιστρέψουν μέσα μας οι πατριάρχες της φυλής, που «Λυώναν το σίδερο, μασούσανε τη γης»;
Αν η απάντηση είναι θετική, ένα μόνο δραματικό παράγγελμα αρκεί. Αυτό που δίνεται στα στρατιωτικά τμήματα, όταν έχουν αραιώσει τους ζυγούς πριν την προσβολή, κι από τον κολεό, με το αριστερό χέρι, οι άντρες καλούνται ν’ αδράξουν τη λαβή!
Η φωτογραφία: Ιστορικό ντοκουμέντο
από το έπος του 1940 (Αρχείο Κούλη Ζαμπαθά). Ζήτω η 28η Οκτωβρίου!
2 σχόλια:
Καλησπέρα Ιππότη,
Κάποιο σχόλιο για το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών;
Κάθε πολιτικό γεγονός που καθυστερεί την παγκοσμιοποίηση, λειτουργεί προς την σωστή κατεύθυνση. Ο Δυτικός Κόσμος πρέπει να συσπειρωθεί φυλετικά και να συμπεριλάβει σε μια ευρύτερη συμμαχία, μαζί τις ΗΠΑ και τη Ρωσία.
Δημοσίευση σχολίου